رودخانه زاینده رود از زاگرس بختیاری سرچشمه می گیرد و با عبور از اصفهان در نهایت به گاوخونی می ریزد. سه هزار سال بوده که این رودخانه این مسیر را طی می کرده و این گستره تاریخی را جان می داده است. دو تحول یکی در سی سال اخیر و دیگری در سه سال اخیر رخ داد. در پایین دست رودخانه مزارع و کشتزارهایی را گستراندند که انطباقی با توان اکولوژیک این حوزه نداشتند و دیگر اینکه سه سال پیش در بالادست زاینده رود به مردم محلی مجوز حفر صدها چاه غیر مجاز داده شد. دیمزارها و مراتع با آبی که از این چاهها به دست آمد تبدیل شدند به کشتزارهای آبی. اکنون : زاینده رود است و طبیعت پیرامون رودخانه و شهر اصفهان و تالاب گاوخونی، کشتزارهای پایین دست در اصفهان و کشتزارهای بالادست در چهار محال و بختیاری. واقعیت این است که آب موجود در زاینده رود به اندازه تامین آب مورد نیاز یکی از این سه بخش است و هر کدام پر شوند آن دو دیگر خالی می مانند. مردم بختیاری و مردم اصفهان البته هر کدام لابی خود را دارند. اما به هر حال این طبیعت کرانه های زاینده رود، و تالاب گاوخونی است که هیچ کس را ندارد وکلا از محاسبات تقسیم آب این حوزه حذف شده است.
