اهمیت شادی در زندگی!!!!
در تحقیقاتی که برای سنجش شادی جوامع انجام میشود، دو دسته دلیل اصلی
برای شاد بودن یا شاد نبودن یک جامعه عنوان می شود.
برخی تحلیلها حاکی از این است که میزان شاد بودن یک جامعه بستگی به
توسعه انسانی آن و بالا بودن امید به زندگی و وضعیت با ثبات اقتصادی، اجتماعی و
سیاسی دارد. بر اساس تحلیلهایی دیگر، شادی یک مسئله فرهنگی وتاریخی است و آنچه در دههها و سدههای متوالی بر یک ملت گذشته است، باعث میشود
آن ملت شاد یا ناشاد باشد. البته بر اساس هر دو تحلیل ،ایران در ردههای پایین شاد
بودن قرار دارد.
دانشگاه لیسسترانگلستان درپروژهای که با هدف رتبهبندی کشورها از نظر
شادی مردمشان تعریف کرد، دانمارک رابه عنوان شادترین کشور دنیا معرفی نمود و دلیل
آن را چنین ذکر کرد: ثبات سیاسی، عدم وجود خط فقر در جامعه، عدم وجود بیکاری،
فرهنگ کاری راحت و بیتنش، خانوادههای محکم و آمار طلاق بسیار پایین، سرویسهای
دولتی خدمات اجتماعی، بیمه همگانی، مدارس و دانشگاههای رایگان با کیفیت آموزشی
مناسب، هویت اجتماعی مشخص برای جوانان، طبیعت بکر و معماری شهری زیبا، آلودگی محیط
زیست ناچیز، میزان جرم و جنایت ناچیز، امکانات شهرنشینی با کیفیت بسیار بالا،
امکان ورزشهای نزدیک به طبیعت مانند کوهنوردی، اسکی و سوارکاری برای همه.
موسسه گالوپ که هر ساله فهرستی از ملتهای شاد دنیا ارایه میکند، در
نظر سنجی جدید خود نتایج متفاوتی گرفته است. معیارهای این موسسه متفاوت با معیارهای
علمی است. نظرسنجی تازه گالوپ نشان میدهد هفت کشور از ۱۰
کشور شادترین مردم، در آمریکای لاتین قرار دارند.
بیشتر این هفت کشور، کشورهایی هستند که از حیث شاخصهای متداول مناسب
بودن زندگی در آنها، وضعیت خوبی ندارند برای مثال، یکی از این کشورها یعنی
گواتمالا از دههها جنگ داخلی و بعد از آن از نرخ بالای جنایات سازمان یافته رنج
برده و یکی از بالاترین آمار قتل در جهان را دارد. گواتمالا از نظر شاخص توسعه
انسانی سازمان ملل که ترکیبی از سه شاخص امید به زندگی، آموزش و درآمد سرانه است
وضعیتی شبیه به عراق دارد اما، از نظر شاد بودن مردم، در رده هفتم نظرسنجی گالوپ
قرار دارد.
غمگینترین مردم دنیا در
سنگاپور زندگی میکنند؛ یکی از مرفهترین کشورهای دنیا که از توسعهیافتهترین
کشورهای دنیا نیزهست. بعضی از دیگر کشورهای ثروتمند نیز در انتهای جدول شادمانی
قرار گرفتهاند. آلمان و فرانسه با کشور آفریقایی سومالی در رتبه چهل و هفتم شریک
هستند.
در بین کشورهای با کمترین میزان شادمانی و نگاه مثبت، قرار داشتن نام
چند کشور مانند عراق، یمن، افغانستان وهائیتی جای تعجب ندارد اما، غمگین بودن
مردم گرجستان، لیتوانی و ارمنستان طبیعی نیست.
ارمنستان از انتهای جدول در رده دوم قرار دارد. آگارون آدیبکیان یک جامعهشناس اهل
ایروان میگوید: ارمنیها غمگین بودن را دوست دارند؛ تلخیهای فراوانی در تاریخ
ارمنیها وجود دارد. آنها کمتر لبخند میزنند و مشکلاتشان را با دیگران در میان
نمیگذارند و از موفق بودن خجالت میکشند.
مردم آمریکای لاتین عادت دارند علیرغم زندگی روزمره ،که ممکن است به
نحو خردکنندهای سخت باشد، بر چیزهای مثبتی مثل دوستان، خانواده و مذهب تمرکز
کنند. دراین نظرسنجی موسسه گالوپ مانند نظرسنجی سال گذشته اش ایران مورد بررسی
قرار نگرفته است اما، سه سال پیش ایران در بین ۱۵۵ کشور، رتبه ۸۱ را به دست آورد
که نشان میدهد ایرانیها مردمان شادی نیستند.
به هر حال به نظر میرسد نقش عوامل اجتماعی،
اقتصادی و سیاسی در کنار عوامل فرهنگی و تاریخی در شاد بودن یا شاد نبودن یک جامعه
تاثیر دارد.
وقتی عنوان میشود بیکاری، عدم امنیت شغلی، تورم، خشونت و پرخاشگری، طلاق، اعتیاد،
اختلالات روانی و … در ایران رشد نگران کننده ای دارد خود به خود به ریشههای شاد
نبودن ایرانیان پی میبریم.
درادامه مطلب با ما همراه باشید.