در اطراف بندر پل، جزیره ی هرمز، بندر خمیر و جزیره ی قشم پوشش گیاهی از درختان سر سبز حرا وجود دارد. این پوشش باعث ایجاد زیستگاه پرندگان و حیوانات خاصی هم شده و به یکی از جاذبه های توریستی استان هرمزگان تبدیل شده است.
سواحل جنوبی ایران، مناطقی خشک و دارای آبی شور هستند. به طور طبیعی پوشش های گیاهی عادی قابلیت رشد کردن در آبهای شور را ندارد و نکته ی جالب در مورد درختچه حرا هم همینه، اینکه این درخچه ها از منابع آب نمک دار تغذیه میشوند.
این درختان از نوع مانگرو هستند به این معنی که بافت، ساقه، تنه و ریشه ی این درخت ها توانایی این را دارد که آب شور دریا را تصفیه کند، مواد مورد نیاز را جذب و بقیه مواد را دفع کند. پوست حرا برای درمان باسیل هانزن که موجب جذام میشود مفید هست. شیره درون آوندها برای جلوگیری و درمان بیماری خشکی موثره و در صنعت از تانن موجود در حرا برای درست کردن جوهر مازو استفاده می کنند.
حرا در سواحل و مرداب های ساحلی مصر، عربستان و سواحل جنوب ایران دیده شده. درختان حرا در ایران در ۸ منطقه حفاظت شده رشد می کنند.
حرا از تیره شاه پسند هست. به این گیاهان در بلوچستان تمر، در عربستان شوره یا شوری و در بعضی نقاط دیگر تول گفته میشود. از اونجا که این جنگل بر روی آب شور دریا روییده، دونه اش به روی درخت مادر رشد میکند و پس از رشد، نهال از درخت جدا می شود، داخل مرداب می افتد و در کناره ی مرداب و مکان مناسب به رشد خودش ادامه میدهد.
این درختان در قسمت های کم عمق و روی تپه های جزیره مانند وجود دارند.
عمق آب در این مناطق از ۱٫۵ متر بیشتر نمی شود. این جنگل در
هنگام بالا آمدن آب دریا به حالت شناور تبدیل میشود و با پایین رفتن دریا ریشه ای
این جنگل هم برای ساعت هایی نمایان میشود
رگ این گیاهان بیضی شکل هست و قاعده ی باریکی دارند. رویه ی برگها سبز و براق هستند و پشت برگها سفید یا خاکستریه. برگ درخت حرا طولی در حدود ۵ سانتی متر دارد.
میوه ی حرا، به شکل بادام است. حرا گل کوچک ۴ گلبرگی به رنگ زرد روشن دارد و این گل عطری شیرین و خنک دارد.
پوشش گیاهی حرا در جنوب ایران آخرین مجموعه انبوه و وسیع این درختان در جنوب غربی آسیا محسوب میشود. جنگل های حرای عسلویه بوشهر به عنوان ذخیره بیوسفری ساحلی آب های جنوب به حساب می آید و یکی از مناطق حساس ساحلی کشوره که اکوسیستم مخصوص به خود را دارد، زیستگاه گیاهان شور پسند محل زندگی جاندارن کف زی و پرندگان مهاجر اقیانوس و همچنین بانک ژنی سودمندی برای نسل حاضر و آینده ست.
از راه خشکی راهی به این جنگل ها نیست، و باید برای دیدن این منطقه از راه آبی استفاده کرد. باید با قایق رانان که گذر گاه های جنگل را بهتر میشناسند همراه شد. asemooni.com.
