بحران منابع پایه

بحران منابع پایه زیست محیطی ایران

       

امروزه منابع پایه محیط زیست ، آب، هوا،خاک و تنوع زیستی درکشوردروضعیت بسیاربحرانی قرار دارد. بنابراین اجرای ارزیابی راهبردی محیطی در سطوح تصمیم گیری سیاست ها، برنامه ها و طرح های کلان توسعه ای، ملی، منطقه ای و موضوعی ضروری است.

مصرف منابع در ایران در حال حاضر به اندازه ظرفیت زیستی سال 2050 یعنی چیزی در حدودسه برابر سرانه ازظرفیت  منابع پایه استفاده می شود و جزو 10 کشور اول تولید کننده ی دی اکسید کربن در جهان می باشیم. این جریان باعث شده تا کشور به سمت ناپایداری حرکت کند . بحران هایی مانند آلودگی هوا، فرسایش خاک، گرد و غبار، خشکسالی،از دست دادن منابع آب و خشک شدن دریاچه ها وتالاب ها، افت شدید آب های زیرزمینی و فرونشست زمین، پسماندها و .... ناشی از این ناپایداری است .

"برای کاهش آثار منفی تخریب محیط زیست و یا جلوگیری از تخریب محیط زیست اجرای برنامه هایی نظیر:

استفاده از تکنولوژیهای زیستی برای برآورده ساختن نیازهای فعلی و آتی

- استفاده از انرژیهای پاک مانند انرژی بادی، آبی و خورشیدی به جای انرژیهای فسیلی که عامل اساسی

در افزایش میزان آلودگی کره زمین و افزایش دما می باشند.

- همکاری دولتها در جهت کاهش صدمات محیطی و مبارزه با آلودگیهای محیطی در سطح منطقه ای وجهانی

- استفاده از شیوه های مختلف بازیافت زباله به منظور ممانعت از پخش شدن در محیط زیست

- استفاده از روشهای ارزیابی زیست محیطی قبل از اجرای پروژه ها و برنامه های مختلف در نواحی

مختلف به منظور ارزیابی آثار زیست محیطی پروژه ها و به حداقل رساندن آثار زیانبار محیطی آنها

- حفاظت از محیط زیست در ارتباط با بهره برداری از منابع طبیعی غیرقابل تجدید پذیر

- حفاظت محیط زیست در ارتباط با منابع تجدید پذیر مانند جنگل ها، مراتع و خاک

کمک به جوامع فقیر و تنوع بخشیدن به فعالیتهای اقتصادی آنها در جهت کاهش بهره برداری بیش از حد از منابع طبیعی"(مقاله تخریب محیط زیست مانعی در برابر توسعه پایدار-علی احمدی کارشناس ارشد جغرافیا وبرنامه ریزی شهری)