شهرالکترونیک

واقعیت شهرهای فردا

مردم کلان شهری چون تهران، سالانه حدود دو میلیارد ساعت از عمر خود را در ترافیک و در راه‌بندان های خیابان‌های پایتخت سپری می کنند. هزینه این اتلاف وقت چیزی در حدود پانصد میلیارد تومان تخمین زده شده است.

ترافیک علاوه بر اتلاف وقت، باعث بر هم خوردن وضعیت محیط زیست شهرها، ایجاد انواع آلودگی ها در سطح شهر و به طور کلی پایین آمدن کیفیت زندگی شهروندان می شود. در این میان ایجاد شهر الکترونیک می تواند نقش مهمی در کاهش سفرهای غیر ضروری و در نتیجه کاهش ترافیک شهری ایفا کند. در واقع شهر الکترونیک شهری است که اجرای اکثر فعالیت های آن از طریق امکانات مبتنی بر اینترنت و سیستم های الکترونیک امکان پذیر باشد wapco.com.

به این ترتیب دیگر نیازی به حرکت فیزیکی شهروندان برای دسترسی به خدمات دولت و نهادهای خصوصی نیست. به بیانی دیگر ادارات دیجیتالی جایگزین ادارات فیزیکی می شوند و سازمان ها و دستگاه هایی همچون شهرداری، حمل و نقل عمومی و سازمان آب منطقه ای، خدمات خود را به صورت مجازی در اختیار مشترکین و مشتریان خود قرار می دهند.aftabir.com                                                                                                                        

              

دراین مورد می توان به کاهش هزینه‌هاى تردد شهرى، افزایش سرمایه‌گذارى در نتیجه گسترش ارتباطات جهانى، صرفه جویى در مصرف سوخت‌هاى محدود، تسهیل انجام امور اقتصادى به خاطر ۲۴ ساعته بودن ارائه خدمات و...نیز اشاره کرد.

کاهش زمان اتلاف شده شهروندان در ترافیک، توزیع عادلانه‌تر امکانات، کاهش آلودگى محیط زیست، افزایش اشتغال و بهبود مدیریت پایدار شهرى از ویژگی‌های اجتماعی شهر الکترونیکی است.

مهم‌ترین اثرات فرهنگى این شهر نیز شامل اطلاع‌رسانى سریع، انتشار نشریات الکترونیکی برای شهروندان، آموزش مجازى، ایجاد کتابخانه دیجیتالى، افزایش سواد و ایجاد نوعى جهان‌نگرى است که به افزایش رفاه و ارتقاى فرهنگ کمک می‌کند.در واقع شهر الکترونیک به معنای شهروند‌سالاری در مدیریت شهری استbandarcity.ir.

اماآنچه مسلم است، هنوز ملزومات ایجاد شهر الکترونیک در تهران مهیا نشده و علی رغم آنکه ساخت و احداث این فضای مجازی موجب سرعت بخشیدن به تمام کارها می شود، اما هنوز نیاز به این امر میان مسؤولان و دولتمردان به صورت یک امر ضروری، متصور نشده است. حال آنکه خود آنها نیز می دانند که در شرایط کنونی روزانه بسیاری از اوقات مردم با ایستادن در صف ها تلف شده و بسیاری از هزینه های شهری درجهت کنترل ترافیک، عبور و مرور و یا انجام مراحل اداری تلف می شود. حال آنکه ایجاد شهر الکترونیک به عنوان راه حلی اساسی برای بهبود این وضع در سطح کشورهای دنیا مطرح است و عملاً بسیاری از دولتها و کشورها به آن مبادرت می ورزند.

درصدی از رفت و آمدهای درون شهری ایرانیان در حال حاضر صرفا برای کسب اطلاعات در مورد خدمات مختلف صورت می گیرد که نتیجه این رفت و آمدها افزایش ترافیک، آلودگی هوا، هزینه سوخت و افزایش تصادفات است. این درحالی است که در شهرهایی مانند سئول در چارچوب پروژه هایی مثل شهر الکترونیک بیش از ٥٠٠ خدمت به صورت آنلاین به شهروندان ارائه می شود. برای تحقق شهر الکترونیک در ایران باید به ٢ موضوع مهم زیر ساخت ها و فرهنگ سازی توجه کرد. متاسفانه در ایران پروژه های شهر الکترونیک در کیش، مشهد و تهران تا کنون با شکست مواجه شده است و تا رسیدن به خدمات آنلاین بر بستر اینترنت راه درازی در پیش روی داریم.

واقعیت این است که پیش از اجرای طرح های بلند پروازانه ای چون دولت الکترونیک در ایران، باید ابتدا به پروژه های کوچک تری مانند شهر الکترونیک بپردازیم؛ در صورتی که موفق شدیم خدمات متداول در حوزه مدیریت شهری را از طریق سیستم های الکترونیک به مردم ارائه دهیم، می توانیم این حوزه خدمات را گسترش دهیم و در سطح ملی نیز خدمات الکترونیک را به مردم ارائه کنیم.وقتی صحبت از شهر الکترونیک می شود، ناخودآگاه به یاد پروژه شکست خورده شهر الکترونیک کیش می افتیم که چندین سال قبل قرار بود در این جزیره اجرا شود اما ناتمام رها شد؛ بعد از آن نوبت به پروژه شهر الکترونیک مشهد رسید که آن هم در مرحله تدوین سند راهبردی این پروژه متوقف شد.اما در این میان پروژه شهر الکترونیکی تهران بدون سر و صدا در حال پی گیری است و در حال حاضر بسیاری از خدمات شهری از طریق سیستم های الکترونیکی قابل انجام است. نکته مهم در اجرای چنین پروژه ای وابسته بودن آن به موضوعی به نام شهروند الکترونیکی است. به عبارت دیگر تا شهروندان از نظر فرهنگی، آموزشی و اطلاعاتی به حدی نرسند که ترجیح دهند به جای خدمات سنتی و کاغذ محور از خدمات الکترونیکی استفاده کنند، پروژه شهر الکترونیکی به نتیجه نخواهد رسیدvista.ir