مشکلات ناشی از ناظر شدن مردم به جای عمل گرا بودن در جامعه

بدترین وضعیتی که در یک جامعه می تواند به وقوع بپیوندد این است که مردم ناظر، به داوری و شناسایی متخلف و متهم پرداخته وحتی به تعیین تکلیف نیز بپردازند. این است که در موقع اظهار نظر همه حاضرند ولی در موقع عمل کمتر حاضر می شوند. مردم ایران در جایی حاضر می شوند که کمترین هزینه را برایشان داشته باشد ، اما در امور روزمره کمتر مشارکت می کنند ودرنتیجه دولت مجبور است که همه جا حاضر شود و صرف هزینه کند.

تاوان بی مسئولیتی افراد و گروه های اجتماعی را دولت ها به دوش می کشند. هر کس که به وضعیت زباله ها در سطح شهر تهران و جلوی منازل توجه کند این معنی را درک می کند. مردم شهر تهران کمتر تلاش می کنند تا شهرشان تمیز باشد، زیرا این تصور جاری است که شهرداری موظف است هر جایی که آنها کثیف کردند را تمیز کند. شهرداری هم برای نشان دادن اینکه نیرویی فعال است در پی جمع کردن زباله ها درسطح شهر از خیابان و کوچه و جوی و ... است.

آیا باید شهرداری در زمینه تمیز کردن شهر هزینه کند و مردم بی مسئولیت باشند؟!

مردم باید مسئولیت کارشان را پذیرا باشند و متعهد به فراهم کردن شرایط زندگی در شهر تمیز و نگهداری از آن و شهرداری هم باید جاهایی که مردم توان انجام کار را ندارند وارد شود نه اینکه همه امور برعهده شهرداری بیفتد.

شیوع فرهنگ بی مسئولیتی در جامعه و در بین نسل جوان

فرهنگ بی مسئولیتی که ریشه در بداخلاقی دارد در جامعه شیوع پیدا کرده و در حال حاضر به اوج خودش رسیده است.

جوانان بداخلاقی را در روابطشان با والدین تجربه کرده اند و هم اکنون در حوزه عمومی توسعه داده اندواین باعث نوعی به ریختگی خانواده شده است. تاخیر در سن ازدواج یا افزایش نابهنجاری های جنسی و افزایش طلاق و بسیاری دیگراز این امور را باید از این منظر نگاه کرد. افراد وقتی بداخلاقی کنند و جامعه را به لحاظ اخلاقی دچار مشکل بدانند هر نوع تصمیمی را در مقابل هر نوع مشکلی می گیرند.

بد بازیگری گروه های الگو در جامعه یکی از اصلی ترین راه های توسعه بداخلاقی بوده است. وقتی گروه های الگو به جای حل مشکلات فی مابین به افزایش تنش ها و تعارض ها میل دارند و سعی می کنند گروه رقیب را تا حد حذف و نابودی ببرند دیگر نمی توان از جوانی که به دلایل متعدد با دیگری دچار مشکل شده است دعوت به صلح و دوستی کرد. این است که بدرفتاری افراد و گروه های الگو در جامعه زمینه بداخلاقی را فراهم کرده و مردم را به بداخلاقی دعوت می کند. در کنار این عامل، با ظهور شرایط به هم ریخته اخلاقی جهانی هم روبرو هستیم. این وضعیت از طریق رسانه ها تبلیغ می شود ومتأسفانه رسانه داخلی، توان مقابله با آنها را ندارد.

نقش رسانه ها به خصوص صدا و سیما در بروز بداخلاقی در جامعه

صدا و سیما یکی از اصلی ترین عوامل بروز بداخلاقی است. این که چطور در این زمینه نقش آفرینی کرده است به فقدان یک سیاست فرهنگی برمی گردد.

صدا وسیماباید به تبلیغ فرهنگ و سنت و اخلاق بپردازد. وقتی این جهت گیری شکل گرفت می توان گفت رسانه صدا و سیما نقشی مثبت در کاهش بداخلاقی پیدا خواهد کرد، والا خودش عامل گسترش بداخلاقی خواهد شد.

استمرار بداخلاقی در جامعه و رسیدن به انحطاط فرهنگی

اگر بداخلاقی استمرار یابد به انحظاط فرهنگی می انجامد، وضعیت فعلی را نمی توان انحطاط فرهنگی نامید، اما زمینه های ورود به شرایط انحطاط فرهنگی فراهم است. اما اگر اقدامی جدی صورت گیرد، بداخلاقی به سامان اخلاقی خواهد انجامید و جامعه به سمت اصلاح گری میل خواهد کرد.)برگرفته از خبرآنلاین-مرداد93)